به نقل از «دانا»

ایثار و وجدان کاری یکی از ویژگی های مهم یک پرستار/خیرین باید برای تجهیز بیمارستانها قدم بردارند

تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۸۰۸۷۹۸

جاویدان با بیان اینکه ایثار و وجدان کاری یکی از ویژگی های مهم یک پرستار از کمبودها گلایه کرد و گفت: خیرین باید برای تجهیز بیمارستانها قدم بردارند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از انعکاس بناب، پنجم جمادی الاولی روز ولادت باسعادت بانوی قهرمان کربلا، پرچم دار نهضت عاشوراپس از شهادت امام حسین علیه السلام، حضرت زینب کبری سلام الله علیها است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این روز را روز پرستار می نامند و علت نام گذاری این روز به نام «روز پرستار» این است که حضرت زینب پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین علیه السلام و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت را برعهده داشت، و ضمن این که رسالت مهم نگهداری و تبلیغ از نهضت حسینی را به خوبی انجام داد، از پرستاری بیمار کربلا نیز با تحمل آن همه سختی ها و ناملایمات، آنی فروگذار نبود و تا آخرین رمق، دین خود را به مکتب و رهبرش ادا کرد.

به همین مناسبت مصاحبه ای با پرستار نمونه بیمارستان امام خمینی (ره) بناب، سرکار خانم صفا جاویدان اصل انجام دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست و می تواند برای علاقه مندان عرصه پرستاری مفید باشد.

خوب لطفا خودتان را معرفی کنید واز سوابق کاریتان بگویید؟

صفا جاویدان اصل، ۹ سال سابقه کاری در حرفه پرستاری را دارم، در حال حاضر کارشناس کنترل عفونت و مسئول بهبود کیفیت بیمارستان امام خمینی بناب هستم و طرح خود را در بیمارستان سینای تبریز بودم و از ۴ سال پیش به عنوان مأمور در بناب مشغول به کار هستم که از شهریور سال جاری با صدور انتقال دائم در شهرستان بناب کار خود را ادامه میدهم.

همچنین در زمان فعالیت خود در بهبود کیفیت جزو ۱۰ نفر برتر استان و در زمان فعالیتم در کنترل عفونت از نظر رتبه بندی در اعتباربخشی جزو برترین رتبه های استان انتخاب شدم.

شغل پرستاری را با چه انگیزه ای انتخاب کردید و مشوق شما در این زمینه چه کسانی بوده اند؟

از زمان کودکی علاقه زیادی به پرستاری داشتم و خانواده من هم دوست داشتند که من در این مسیر گام بردارم به خاطر همین دوست داشتم پرستار شوم چون خدمت به بیماران را کاری خداپسندانه می دانستم و قبل از اینکه وارد این شغل شوم یک روز در یک بیمارستان حضور پیدا کردم و پرستاران را می دیدم که بدون وقفه و در تمام طول شبانه روز مثل فرشته ها بر بالین بیماران می روند باعث شد ذوق و علاقه بیشتری به این شغل پیدا کنم و تصمیم گرفتم همانند حضرت زینب که پرستاری بیماران واقعه کربلا را انجام داد من هم پرستار شوم.

                                    نه تنها زینب از دین یاوری کرد                                                                               به همت،کاروان را رهبری کرد

                                    به دوران اسارت با یتیمان                                                                                       نوازش ها به مهر مادری کرد

شما به عنوان پرستار نمونه انتخاب شده اید به نظر شما یک پرستار خوب باید چه ویژگی های داشته باشدو کدام ویژگی مهم تر است؟

مهم ترین ویژگی علاقه، ایثار و وجدان کاری است و اینکه سختی و مشکلات بیرون نباید هیچ دخالتی در امور پرستاری داشته باشد لذا خودم هر وقت در محل کار حاظر می شوم سعی میکنم تمامی مشکلات شخصی را فراموش کنم و همواره احساس میکنم بیماران از اعضای خانواده من هستند.

رابطه پرستاری با خدمتگزاری به مردم چیست؟

یک رابطه مستقیم است پرستاری یعنی همان خدمتگزاری به مردم و رابطه دیگری ندارد.

به عنوان پرستار موفق ، عامل موثر در ارتباط بیمار با پرستار را در چه می دانید؟

الویت بندی و درک بیماران، چون یک پرستار باید هنر ارتباط با بیمار را داشته باشد، به نظر من پرستاری یک هنر و پرستاری که بتواند بیماران خود را از نظر میزان درد و نوع بیماری الویت بندی کند و به شخص بیماری که از نظر بیماری و درد لحظات سخت تری را سپری می کند زودتر رسیدگی کند هنرمند است و این کار باعث می شود همه بیماران ارتباط بهتری با پرستار داشته باشند.

شما در شیفت های مختلف در کنار بیماران حضور دارید واین بسیار خسته کننده است ،تا بحال این موضوع باعث عصبانیت شما شده؟

نه اصلا عصبانی نشدم چرا که من بیمار را مثل یکی از اعضای خانواده خودم می بینم / ولی پرستار مانند دیگران یک انسان است و ممکن است خود پرستار از لحاظ جسمی خسته یا بیمار باشد ولی به شخصه در تمام زمان هایی که در بیمارستان حضور دارم سعی می کنم رفتار خوبی با بیماران داشته باشم، و از بیماران انتظار دارم آن ها هم شرایط یک پرستار را درک کنند.

آیا شغل پرستاری در زندگی شما هم تأثیر گذاشته است؟ این تأثیر مثبت بوده یا منفی؟

بله حتما تأثیر گذار بوده است و برای من این تأثیر مثبت بوده چون زمانی که یک بیمار به خوبی در ارتباط با نباشد و بتوانم برای بهبود بیماری او کاری کنم خوشحال می شوم و این خوشحالی در محل کار تأثیر مثبتی در زندگی من خواهد گذاشت/ البته همیشه همه اعضاء خانواده و مسئولان شبکه بهداشت بناب و بیمارستان از من حمایت کردند که باعث شده من به کارم دیدگاه مثبتی داشته باشم و از این بابت از همه آنها ممنون و سپاسگزارم.

اگر پرستار نمی شدید ،چه شغلی را انتخاب می کردید؟

من از همان ابتدا که به شما گفتم به پرستاری علاقه داشتم و دارم و اگر قرار باشد دوباره حرفه خودمو انتخاب کنم مطمئنا پرستاری رو انتخاب می کنم و اگر این پرستاری وجود نداشت معلمی یا پزشکی رو انتخاب می کردم.

برای کسانی که تازه قدم به این عرصه گذاشتند ویا میخواهند پرستاری را به عنوان حرفه خود انتخاب کنند چه توصیه های دارید؟

پرستاری شغل نیست عشق است و کسانی که وارد این حرفه می شوند باید علاقه و انگیزه داشته باشند و با دید مثبت به این شغل نگاه کنند و در این راه باید انعطاف پذیر باشند و اگر به این کار علاقه ندارند بهتر است از همان ابتدا پرستاری رو رها کنند.

در پایان اگر شما یک خبرنگار بودید چه سوالی می پرسیدید؟

می پرسیدم اگه یک بیمار با وضیعت روحی نامناسب وارد بیمارستان شود و تمام ناراحتی های خود را سر شما خالی کرد،عکس العمل شما چیست؟

پس لطفا خودتون به این سوال جواب دهید.

یک پرستار باید آرامش و سعه صدر خود را همیشه بالا ببرد چرا که لباس سفید پرستاری حرمت هایی دارد و نباید حرمت آن هیچ وقت شکسته شود و پرستار باید درک کند یک بیمار با دل خوش و آرامش وارد بیمارستان نمی شود چرا که بعد از خدا امیدش به گروه پزشکی بیمارستان است و متقابلاً بیماران و همراهان هم باید صبور باشند و سعه صدر داشته باشند تا تیم پرستاری و پرسنل به کارهای آنها رسیدگی کنند.

حرف آخر؟

امروز مراکز درمانی بخصوص بیمارستان های این شهرستان دارای مشکلاتی هستند و در برخی موارد مجبور به علت کمبود تجهیزات بیماران را به تبریز یا سایر شهرها اعزام کنند لذا از خیرین شهرستان توقع دارم برای تجهیز و اصلاح فضای فیزیکی در کنار مسئولان بیمارستان باشند چرا که افرادی که به این بیمارستان سایر مراکز درمانی شهرستان می روند اهل همین شهر هستند و خیرین باید شهروندان شهر خودشان را مانند خانواده های خود بدانند و فکر کنند روزی یکی از بستگان خود در بیمارستان بستری می شود و به علت کمبودهای درمانی شهرستان بیمار خودش به سایر شهر ها اعزام شود.

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۸۰۸۷۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بیماران«ای‌ال‌اس» با امانت دادن تجهیزات به یکدیگر زنده‌اند

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها: بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) شایع‌ترین بیماری نورون‌های حرکتی و عصبی (MND) پیش رونده که به بیماری خواب اندام معروف است، منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد اعضای بدن به ویژه عضلات می‌شود و با تضعیف ماهیچه‌ها به تدریج فرد به فلج عمومی مبتلا می‌شود؛ این بیماری در نوع پیشرفته توان تکلم را از مبتلایان می‌گیرد به طوری که فرد بیمار تنها دو تا سه ساعت در روز می‌تواند، صحبت کند، این بیماری همانند بیماری ام‌اس از نوع ضایعات مغز و اعصاب است، اما در نحوه عملکرد بسیار متفاوت است به طوری که در این بیماری مغز مانع ارسال پیام عصبی به ماهیچه‌های بدن به ویژه زبان می‌شود.

هرچند استیون ویلیام هاوکینگ فیزیکدان و کیهان شناسان برجسته جهان از مبتلایان به بیماری ای‌ال‌اس بود که از هرگونه تحرک عاجز بود؛ نه می‌توانست بنشیند، نه برخیزد، و نه راه برود، حتی قادر نبود دست و پایش را تکان بدهد یا بدنش را خم و راست کند، به رغم وخامت و پیشرفت شدید بیماری در سن ۲۱ سالگی، توانست با اتکا به هوش و استعداد سرشار خود و با صرف هزنه‌های بالایی تا سن ۷۶ سالگی طی بیش از چهل سال با نگارش کتاب‌هایی ارزشمند شناخته شد.

بر اساس گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ تا ۱۵ هزار نفر در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶ به این بیماری مبتلا بودند و این بیماری سالانه به طور حدودی در پنج هزار نفر، تشخیص داده می‌شود که در سراسر جهان از هر ۱۰۰ هزار نفر دو تا پنج نفر به این بیماری مبتلا شوند. علائم اولیه بیماری ALS شامل ضعف یا گرفتگی عضلات است و تمام عضلات به تدریج تحت‌تأثیر این بیماری قرار می‌گیرند.

بیماران ALS با امانت دادن تجهیزات به یکدیگر زنده‌اند

در فرآیند این بیماری با وجود هشیاری کامل، رفته رفته دشواری در گفتار خود را نشان می‌دهد و با اختلال در تارهای صوتی و خاموشی کلام دیگر افراد بیمار نمی‌تواند نیازهای خودشان را به اطرافیان بفهماند، ضعف و ناتوانی ناشی از این بیماری، راه رفتن و استفاده از دست‌ها برای انجام فعالیت‌های روزانه مانند شستن دست و صورت و لباس پوشیدن را ناممکن می‌سازد، اختلال و دشواری در تنفس، بلعیدن غذا، مشکل با برق و مخاط (پریدن بزاق در گلو)، تحلیل ماهیچه‌های تنفسی، گلو و گردن، اجابت مزاج و ایجاد مشکلات حرکتی و برهم خوردن تعادل در هنگام راه رفتن، علائمی است که دیر یا زود به سراغ بیمار مبتلا به ای ال اس خواهد آمد، این‌ها توضیحات حجت‌الاسلام دکتر محمد زارعان، مدیرعامل جمعیت حمایت از بیماران ای‌ال‌اس و نوروپاتی اصفهان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا است، آن طور که توضیح می‌دهد؛ این بیماری پیش رونده می‌تواند بیمار را در بازه‌ای بین شش ماه تا پنج سال مغلوب کند و جانش را بگیرد.

از او درباره روند درمانی بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک می‌پرسیم و با این پاسخ که تا امروز خبری از درمان قطعی نیست و داروهای پرهزینه و وارداتی این بیماری نیز در بهترین حالت می‌تواند پیشرفت بیماری را به تعویق بیندازد، مواجه می‌شویم، که در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری ALS در دنیا وجود ندارد، داروهای ریلوزول و آمپول اداراوون (نسخه داخلی الساوا) که از طرف سازمان )FDAاداره موادغذایی و دارویی ایالات متحده آمریکا) تأیید شده‌اند، تنها برای توقف کردن سرعت بیماری در اختیار آنها قرار می‌گیرد و تاکنون بیماری از این طریق درمان نشده است.

به گفته مدیرعامل جمعیت حمایت از بیماران ای‌ال‌اس و نوروپاتی اصفهان؛ ای ال اس ممکن است از دهه چهارم و پنجم زندگی افراد بالغ بروز کند و بیشتر افراد سن ۴۰ تا ۶۰ سال دچار آن می‌شوند، طبق شواهد پزشکی درصد کمی، حدود ۱۰ درصد، از ابتلای به ای ال اس ارثی است و جنبه موروثی در ابتلاء به این بیماری بسیار نادر است. افراد مبتلا به این بیماری، نیازمند خدمات همانند دیگر بیماری‌های خاص هستند، اما به دلیل نبود شناخت درست از بیماری کمتر به شرایط خاص این بیماران توجه شده است.

۲۸۰ بیمار مبتلا به «ای‌ال‌اس» در اصفهان

از او درباره جمعیت افراد مبتلا به این بیماری می‌پرسیم و با برآورد حدود چهار هزار نفر روبه‌رو می‌شویم، با این توضیح که برای نخستین بار در کشور، جمعیت حمایت از بیماران «ای‌ال‌اس» و نوروپاتی از آبان ۹۷ شکل گرفته است که تاکنون بالغ بر ۹۵۰ نفر از سراسر کشور در این جمعیت دارای پرونده و ۳۵۰ نفر نیز در قید حیات هستند، نکته قابل توجه اینکه تا دی ۱۴۰۱ از تعداد ۷۵۰پ رونده تشکیل شده در ارتباط با این بیماری، ۲۸۰ مورد مربوط به اصفهان بوده است.

زارعان شناخت این بیماری را توسط مردم و مسؤولان ضروری دانست و گفت: با این اقدام خیران در راستای حمایت از این بیماران تلاش لازم را انجام خواهند داد، زیرا قرار نگرفتن این بیماری در خانواده بیماری‌های خاص به عنوان اصلی‌ترین معضل بیماران درگیر و خانواده‌های آنها است که هزینه‌های هنگفت و میلیونی را ناگزیر می‌کند که دارایی خود را حتی برای خرید دارو بفروشند؛ ضرب‌المثل «یه کفش آهنی می‌خواد و یه عصای فولادی» را در ذهنم تداعی کرد.

او پیرامون سوالی مبنی بر دلایل بروز بیماری‌ای ال اس گفت: علائم اصلی این بیماری روشن نیست، اما آلودگی‌های زیستی همچون سرب، مراودات کشاورز با کودهای شیمیایی، سموم، آلودگی‌های صنعتی و استرس‌های شدید می‌تواند در بروز آن تأثیرگذار باشد، فرد مبتلا پس از مطلع شدن از نوع بیماری، ابتدا دچار ترس می‌شود و در پاره‌ای موارد، تشخیص پزشکان را انکار می‌کند، اما کم کم، بیماری خود را می‌پذیرد و با از کار افتادن ماهیچه‌ها علائم افسردگی در او بروز می‌کند.

مدیرعامل جمعیت حمایت از بیماران ای‌ال‌اس و نوروپاتی اصفهان در ادامه صحبت‌ها، نقش مؤثر حمایتی اطرافیان در فعال ماندن سیستم‌های ایمنی این بیماران برای کاهش استرس، اضطراب و علائم افسردگی لازم می‌داند، زیرا تا مسائل روانی فرد و روحیه آن، برای پذیرش و مقابله با بیماری تقویت شود، چنانچه اطرافیان بیمار، ترس و نگرانی خودشان را به بیمار منتقل کنند، علائم افسردگی بیمار شدت بیشتری می‌گیرد، فرد مبتلا به دلیل این‌که فرآیند از کار افتادن ماهیچه‌های خود را می‌بیند، حساس‌تر شده و آستانه تحمل او کاهش می‌یابد و به دلیل وابستگی جسمی به اطرافیانش، احساس یاس و حقارت در آن افزایش می‌یابد.

او با یادآوری این مباحث که نه سن ابتلاء به «اِی ال اس» مشخص است، نه دلیل و نه راه درمان؛ در حین پخش کلیپ هفت دقیقه‌ای افراد بیمار سال‌های گذشته از مرحوم غلامرضا قربانی که خود یکی از بیماران اسکلروز جانبی آمیوتروفیک بوده و در سال ۱۳۹۷ با هدف حمایت مادی و معنوی، جمعیت حمایت از بیماران ال‌ای‌اس و نوروپاتی را با مجوز رسمی از وزارت کشور تأسیس می‌کند به نکته‌ای مهم اشاره دارد که این افراد هم اکنون نیازمند تجهیزاتی مانند تشک مواج، تخت بیمارستانی، ویلچر حمام و دستشویی، بالابر، پالس اکسی‌متر، بایپپ، اکسیژن‌ساز، ونتیلاتور، ساکشن و دو پرستار در طول شبانه‌روز هستند که هزینه‌های بسیار زیادی را به خانواده بیماران تحمیل می‌کند، البته انجام مستمر فیزیوتراپی، کاردرمانی، تنفس درمانی، بلع درمانی، گفتار درمانی و ماساژ درمانی در بهبود شرایط بیمار مؤثر است.

زارعان در ادامه ضمن معرفی مبتلایان با رده سنی و مدت طول عمر، پس از مبتلا به بیماری ای‌ال‌اس به هم‌قطاران، دوستان و خانواده‌های اصفهانی و دیگر استان‌ها از شمال تا جنوب، غرب تا شرق که تمام تجهیزات مورد نیاز آنها توسط پویش مردمی و خیران انجمن جمعیت از بیماران ای‌ال‌اس اصفهان تأمین می‌شود، گفت: مشکل اینجاست که با وجود شرایط سخت دوران این بیماری برای مبتلایان، بسیاری از بروکراسی اداری، همکاری و حمایت‌های برخی از ارگان‌ها و نهادها به منظور تهیه تجهیزات با وجود نامه‌نگاری مکرر و تأیید مسؤولان استانی با تأخیرات چنید ماهه اجرا می‌شود.

بیماران مبتلا به «ای‌ال‌اس» باید بیماری خود را بپذیرند

از او درباره اینکه چه توصیه‌ای برای مبتلایان به این بیماری دارید تا بتوانند بیماری خود را بهتر مدیریت کنند، افزود: نمی‌خواهم بگویم که طی دوره این بیماری راحت است. دوره، دوره سختی است و قدم اول قبول کردن این مساله است. این‌که قبول کنیم این اتفاق در زندگی ما رخ داده است. من همیشه از این مثال استفاده می‌کنم، فکر کنید مشغول زندگی هستید و ناگهان زلزله می‌شود و خانه‌ای که در آن هستید ویران می‌شود و زیر آوار می‌مانید و نمی‌دانید که زنده از زیر آن بیرون می‌آیید یا نه؟ اما تمام تلاشتان را می‌کنید و خودتان را امیدوار نگه می‌دارید تا آن نیروی کمکی برسد و دست شما را بگیرد و از زیر آوار بیرون بیاورد، بنابراین حضور همراه و حمایت کننده برای فردی که با بیماری ای‌ال‌اس دست و پنجه نرم می‌کند بسیار مؤثر و با اهمیت است.

مدیرعامل جمعیت حمایت از بیماران ای‌ال‌اس و نوروپاتی اصفهان در ادامه صحبت‌ها اظهار کرد: بیماران زیادی که می‌خواهند درمان را شروع کنند به ما مراجعه می‌کنند و از عوارض و مشکلاتی که در طی درمان به وجود می‌آید می‌پرسند، ما سعی می‌کنیم روی این نکته تاکید کنیم که: «فکر نکنید تنها هستید! همه در کنار شما هستند و کمک می‌کنند تا شما بهبود پیدا کنید.» این نگاه امیدوارانه و روشنی که فرد بیمار به آینده پیدا می‌کند، همان امید به زندگی است.

هرچند جمعیت حمایت از بیماران‌ای ال اس و نوروپاتی با هدف کاستن از بار جسمی و روانی این بیماری، فعالیت‌های بسیاری را از تعامل و همکاری با مراکز درمانی و پژوهشی برای پیشگیری و درمان این بیماری گرفته تا برپایی کلاس‌های آموزشی و ورزش درمانی، امانت سپاری رایگان تجهیزات پزشکی وسایل مورد نیاز بیماران به ویژه صندلی چرخ دار، تخت بیمارستانی، تشک مواج و ساکشن، ارائه خدمات مشاوره و توانبخشی مورد نیاز این افراد را با کمک خیران و هزینه‌های مردمی ارائه می‌دهد، اما پروسه این بیمار ناشناخته و بدون درمان، حمایت و همراهی مسؤولان را می‌طلبد.

لازم به یادآوری است که این یک قصه واقعی است؛ همه می‌دانیم که هیچ کسی برای همیشه در این دنیا نمی‌ماند و به زندگی خود ادامه نمی‌دهد، بلکه روزی جهان را ترک می‌کند، پس چه بهتر که با دلی شاد و روحی آرام از این جهان برود. این تنها روز خوشبختی ماست. زندگی فقط یک فرصت است که به ما داده شده و مرگ هم فرصتی دیگر، هرچند غم و شادی تار و پود زندگی هستند و هر دو گذرا، اما شخص امیدوار به خوبی می‌داند که آنچه به سرعت بخشیدن گذر از سختی کمک می‌کند؛ امید است. ‌

کد خبر 6089647