رونمایی از وجدان‌های چال‌شده در پیاده‌روهای ووهان
تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۵۵۳۰۶۵
همشهری آنلاین – مهدی تهرانی: چرنوبیل، ماجرای واقعی یکی از فجایع انسانی در تاریخ است و داستان شجاعت زنان و مردانی را روایت می‌کند که خود را قربانی کردند تا اروپا را از فاجعه نجات دهند. این سریال کوتاه بر روی فاجعه نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل که در آوریل ۱۹۸۶ در اوکراین (شوروی) رخ داد متمرکز است و آشکار می‌سازد که چرا و چگونه این حادثه رخ داد و به پنهان‌کاری شوروی اشاره می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مینی سریال تاریخی چرنوبیل چنان بانگ رسایی در راستای آزادگی و افشای حقایق داشت که هر مخاطبی از هر فرهنگ و ملیتی را با خود همراه ساخت. چرنوبیل، زیرپا گذاشتن کرامت انسانی برای حفظ ساختار کمونیستی و دیکتاتوری را چنان آشکارا نمایش داد که حتی تماشاگری که در دهه دوم زندگی‌اش بود، با تمام وجود این رذالت بشری در پنهان‌کاری عواقب یک فاجعه را دریافت. سریال «چرنوبیل» حادثه روز ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ را تصویر می کند. انفجار راکتور هسته‌ای چرنوبیل در اوکراین که موجب شد تا مواد رادیواکتیو در همه بلاروس، روسیه و اوکراین منتشر شود و حتی تا دامنه‌های اسکاندیناوی و غرب اروپا را دربرگیرد. فاجعه چرنوبیل در کنار پنهان کاری و تعلل مقامات حکومتی بیانگر این بود که برای مسئولان رژیم دیکتاتوری اتحاد جماهیر شوروی آنچه مهم است، فقط بقای نظام است و حفظ جان و آینده مردمانشان و مهمتر، مردمان کشورهای همسایه هیچ شان و منزلتی ندارد. حالا بیش از سه دهه است که از رخداد غمبار چرنوبیل می‌گذرد و اکنون با ویروس کرونا روبرو شده‌ایم. رویدادی فاجعه آمیز که عواقب جهانی اش را اکنون شاهد هستیم. در این باره نیز گفتمان ها و گمان ها و گزارش ها فراوان است که دولت چین پنهان کاری مشابه ای مانند پنهان کاری مقامات شوروی سابق در قبال رخداد چرنوبیل داشتند. اطلاع رسانی را در اول پیدایش این فاجعه از بیخ و بن برکندند. سرایت ویروس یه استان های همجوار ووهان سبب شد اطلاع رسانی قطره چکانی را پیشه کنند و سرانجام وقتی ویروس در کشورهای دیگر قربانی گرفت، چینی ها کمونیست تک حزبی، اقرار کردند که بله! یک خفاشی بوده که یک بدبختی آن را خورده و معلوم شده که خفاش از ناکجاآباد ویروسی شده و سپس این ویروس توسط پزنده و خورنده خفاش کذایی نشست کرده است!...
دوباره از ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ به ۱۵ دسامبر ۲۰۱۹ بازگردیم. این ویروس برای نخستین بار در میانهٔ دسامبر سال ۲۰۱۹ در شهر ووهان، چین شیوع یافت، که احتمالاً ناشی از یک حیوان آلوده بوده‌است. کرونای جدید سپس در همهٔ استان‌های چین شیوع پیدا کرد.
گزارش‌های منتشرشده حاکی از این است که مقامات چینی مدت‌ها پیش از اعلام شیوع ویروس کرونا در آن کشور، از آن آگاهی داشتند اما از انتشار این خبر جلوگیری می‌کردند. بین ۱۶ دسامبر ۲۰۱۹ تا ۳ ژانویه ۲۰۲۰ پزشکی به نام لی ون‌لیانگ که در بیمارستان مرکزی ووهان خدمت می‌کرد با معاینهٔ موارد ابتلا به نوعی بیماری شبیه سارس و انجام آزمایش‌های مربوط، شیوع نوع جدیدی ویروس را به اطلاع همکارانش رسانده و خواهان قرنطینهٔ این بیماران شده است. پس از آن پلیس چین، دکتر لی و ۷ پزشک دیگر را احضار و آنها را به «انتشار شایعه» متهم کرده است. پزشکان مجبور به سکوت شدند و از اطلاع‌رسانی عمومی خودداری کردند و در نتیجه بسیاری از مردم شهر «ووهان» چین، خیلی دیر متوجه گسترش سریع این بیماری در محل سکونت خود شدند. در نهایت پس از حدود ۷ هفته، دولت چین به‌طور رسمی کشف این ویروس را اعلام و شهر ووهان را قرنطینه می‌کند. اعلام مبتلایان، قربانیان و پیشرفت شیوع ویروس از سوی مقامات چینی نیز همواره محل شک و تردید بوده است. روندی که در برخی کشورهای درگیر نیز کپی برداری شده است.
دور نیست که سال‌ها بعد، اوضاع و احوال شهر ووهان دردسامبر ۲۰۱۹ و ژانویه ۲۰۲۰ دستمایه یک سریال تاریخی قرار گیرد. پنهان کاری ها آشکار شود و از کمونیست‌های دیکتاتور چینی که وجدان‌هایشان را در پیاده روهای ووهان چال کرده بودند رونمایی شود. دقیقا همان روندی که در سریال چرنوبیل شاهد بودیم. حال آنکه دیگر نه از حزب کمونیست و نه از شوروی نام و نشانی باقی مانده و همان چرنوبیل یقه حکومت گورباچف و رفقا را چنان فشرد که مرگ ایدئولوژی آنان آغاز دموکراسی نسبی در ۱۴ کشور جدید گردید.
کد خبر 499701 برچسب‌ها سینمای جهان مهدی تهرانیمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سینمای جهان مهدی تهرانی پنهان کاری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۵۵۳۰۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وجدان بیدار در جامعه بیمار
به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه هم میهن، لذا دانشجویان به علل گوناگون وارد عرصه می‌شوند تا وضعیت را اصلاح کنند، چون آنان خارج از ساخت رسمی و نهادهای مستقر هستند و منافع خاص هم ندارند و تعلق خاطر آنان به حقیقت بیش از دیگران است.
بر این اساس، جنبش‌های دانشجویی در یک کلام وجدان بیدار جامعه‌ای هستند که وجدان نهادهای رسمی آن به خواب رفته است. به همین علت است که پس از جوش‌وخروش کافی و هنگامی که دیگران را هم بیدار، و دستاورد ملموسی برای جامعه کسب کردند؛ به انجام وظیفه اصلی خود که تحصیل و پژوهش است، می‌پردازند.
این مهمترین کارویژه جنبش دانشجویی است که جامعه را با تحولات ضروری آن همسو کنند. چنین وضعیتی در جهان مسبوق به سابقه است. پیشتر در جریان جنبش دانشجویی ۱۹۶۸ فرانسه و نیز اعتراضات در آمریکا علیه جنگ ویتنام در همان سال که آن نبرد فرسایشی را در مسیر حل قرار داد، نمونه‌های برجسته این پدیده هستند.
امروز نیز جامعه آمریکا از حیث سیاسی دچار رخوت و جمود غیرقابل‌باوری شده است. اینکه سرنوشت سیاسی چنین جامعه‌ای متأثر از نتیجه رقابت میان دو پیرمردی باشد که یکی از حیث مشاعر و قدرت دماغی دچار اختلال است و دیگری نیز از حیث دروغگویی و فریبکاری بی‌رقیب باشد و از سوی دیگر، تابویی جهنمی چون اسرائیل را در سیاست ساخته و پرداخته و پرستش کنند؛ موارد بارزی است که از بیماری سیاسی این جامعه خبر می‌دهد.
به‌علاوه، رسانه‌های سنتی این جامعه شامل رادیو و تلویزیون و نیز مطبوعات دچار چنان تصلبی در موضوع اسرائیل شده‌اند که راه را بر تحولات مفید بسته‌اند. خوشبختانه برخلاف گذشته، شبکه‌های اجتماعی و اینترنت امکان محدودسازی رسانه‌ای را بسیار کم کرده‌اند و به همین دلایل است که دانشجویان آمریکایی و غیرآمریکایی در مهمترین دانشگاه‌های آنجا اعتراضات گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند که با همراهی نسبی استادان و دیگر نخبگان جامعه نیز مواجه شده‌اند.
البته، اهداف اعتراضات نیروهای فعال در جنبش اخیر، لزوماً در جزئیات با یکدیگر مشابه نیست؛ زیرا چندین هدف گوناگون آنان را در کنار یکدیگر متحد کرده است. اعتراض به پرداخت کمک به رژیم اسرائیل که وجاهت حقوق بشری هم ندارد، اعتراض به حمایت از جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی، اعتراض به جنگ، اعتراض به الیگارشی حاکم دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، اعتراض به رسانه‌هایی که نسبت به موضوع اسرائیل سوگیری شدیدی دارند و... از جمله مطالبات و موضوعاتی است که می‌توان در میان طیف‌های متنوع و متکثر حاضر در این اعتراضات دانشجویی، آنها را مشاهده کرد.
اما فراتر از این تمایزات و دسته‌بندی‌های درونی، نتیجه اعتراضات در کلیت خود، معطوف به بیدار کردن وجدان‌های به‌خواب‌رفته به‌ویژه در ساختار حکومت است. هر حکومتی به میزانی که به این خواسته تغییرات پاسخ دهد، به‌طور نسبی در مسیر درست قرار خواهد گرفت و به میزانی که خود را از تغییر محروم کند، دچار پسرفت و تصلب خواهد شد. .
متاسفانه این روزها محافل اقتدارگرای داخل کشور به‌جای آنکه از این موارد درس بگیرند و اجازه ندهند که اعتراضات جامعه و دانشجویان عمیق‌تر شود، به شکل غلطی نتیجه می‌گیرند که: «پس ما خوبیم!».
مواجهه نادرست غربی‌ها با دانشجویان و استادان و هنرمندان و نویسندگان خود واجد سویه‌های درس‌آموزی هم هست. آنان در پی پنهان‌کاری نیستند، گزارش‌ها و تصاویر آن اعتراضات و اقدامات پلیس مستقیم مخابره و منتشر می‌شود و طبعاً اگر دادگاهی هم باشد، علنی و با مقررات کامل دادرسی است.
اگر اعتراضات دانشجویی موجود در ایالات متحده ادامه یابد، به‌طور طبیعی بیش از آنکه با سرکوب نهایی و کامل روبه‌رو شود، با درس‌آموزی و موفقیت نسبی مواجه خواهد شد. جامعه سالم و متعارف جامعه‌ای نیست که هیچ اعتراض و یا خشونتی در آن نباشد. جامعه سالم راه‌هایی برای رسیدن به تفاهم و عبور مسالمت‌آمیز از اختلافات را دارد. این کار با ارجاع داوری نهایی به مردم و نیز وجود نهادهای مستقل چون نیروی مسلح و دستگاه قضایی مستقل شدنی خواهد بود و پس از هر اعتراض و حتی درگیری و بازداشت‌هایی، جامعه به وضعیت تعادلی و البته در یک پله بالاتر از گذشته قرار خواهد گرفت.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»